Πλαταιές

Μετά την καταστροφική ήττα στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας, το μεγαλύτερο μέρος του περσικού στρατεύματος ακολούθησε τον Ξέρξη στην υποχώρησή του πίσω στην Ασία. Ωστόσο, ο Στρατηγός Μαρδόνιος έμεινε εθελοντικά πίσω και, συγκροτώντας ένα σώμα από επίλεκτους στρατιώτες, επέλεξε να αποσυρθεί στη Βοιωτία και να εγκατασταθεί για να ξεχειμάσει. Ο Χειμώνας θα περάσει με διαπραγματεύσεις. Οι Πέρσες θα επιχειρήσουν να προσεγγίσουν την Αθήνα και θα προτείνουν συμμαχία, η οποία όμως θα απορριφθεί. Μετά από διαβουλεύσεις, τις οποίες εκκίνησαν οι Αθηναίοι, οι Σπαρτιάτες αποφάσισαν να αναλάβουν δράση κατά των Περσών και συμπαρέσυραν όλους τους Πελοποννησίους συμμάχους τους. Το Καλοκαίρι του 479 π.Χ., Αθήνα, Σπάρτη, Κόρινθος και Μέγαρα συγκρότησαν ένα πανίσχυρο στράτευμα, περίπου 70.000 ανδρών, με επικεφαλής τον Σπαρτιάτη Στρατηγό Παυσανία, το οποίο εξανάγκασε τους Πέρσες να οπισθοχωρήσουν και να κατασκευάσουν ένα πρόχειρο οχυρό στις Πλαταιές. Οι Έλληνες δεν αναπτύχθηκαν στην περιοχή γύρω από το οχυρό, στην οποία θα ήταν ευάλωτοι απέναντι στο περσικό ιππικό, και έτσι 12 ημέρες κύλησαν με μικροσυγκρούσεις και διστακτικές κινήσεις και από τις δύο πλευρές. Οι Πέρσες κατάφεραν να κόψουν τις γραμμές ανεφοδιασμού των Ελλήνων, γεγονός που διέσπασε τις γραμμές τους, όμως δεν τις αποδιοργάνωσε πλήρως. Ωστόσο, ο Μαρδόνιος, πιστεύοντας πως οι Έλληνες βρίσκονται σε υποχώρηση, διέταξε επίθεση. Οι ελληνικές φάλαγγες αναδιοργανώθηκαν τάχιστα. Σπαρτιάτες, Αθηναίοι και Τεγεάτες επέδειξαν θάρρος και πυγμή και κατάφεραν με τον σχηματισμό τους να απωθήσουν το περσικό ιππικό. Σύντομα, οι Έλληνες έτρεψαν τους εχθρούς σε φυγή, κατά την οποία σκοτώθηκε και ο ίδιος ο Μαρδόνιος. Μεγάλο μέρος των Περσών εγκλωβίστηκε μέσα στο οχυρό, όπου και θανατώθηκε. Με τη νίκη στις Πλαταιές, οι ισορροπίες του Πολέμου άλλαξαν. Πλέον, οι ελληνικές δυνάμεις αναζητούσαν τα κατάλοιπα των αντιπάλων τους για να τα εξουδετερώσουν. Ο νέος Βασιλιάς της Σπάρτης Λεωτυχίδας, την ίδια μέρα με τη Μάχη των Πλαταιών, θα συντρίψει τα απομεινάρια του περσικού στόλου στη Μυκάλη, ενώ λίγον καιρό αργότερα, οι Αθηναίοι, με επικεφαλής τον Στρατηγό Ξάνθιππο, θα εκστρατεύσουν στη Χερσόνησο της Θράκης, θα πολιορκήσουν και θα καταλάβουν τη Σηστό. Για τον Ηρόδοτο, η «μήτις», η σοφία, νόηση και πολυπραγμοσύνη των Ελλήνων είχε επικρατήσει της «ύβρεως», της ανίερης υπέρβασης του μέτρου των Περσών και πλέον σήμαινε την έναρξη μίας νέας φάσης των Ελληνο-Περσικών Πολέμων: την Ελληνική Αντεπίθεση.