Θωρηκτό Αβέρωφ

Το τεθωρακισμένο καταδρομικό «Γεώργιος Αβέρωφ» είναι ένα από τα ιστορικότερα πολεμικά πλοία της νεότερης Ελλάδας. Το πλοίο αγοράστηκε το 1909, από την Ελληνική Κυβέρνηση, έναντι 24 περίπου εκατομμυρίων χρυσών δραχμών, με το ένα τρίτο του ποσού να προέρχεται από την κληρονομιά του επιχειρηματία και εθνικού ευεργέτη Γεωργίου Αβέρωφ (1815-1899). Η καθέλκυση πραγματοποιήθηκε το 1910, ενώ το 1911 εντάχθηκε στην υπηρεσία του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, ως το ισχυρότερο και καλύτερα εξοπλισμένο πλοίο της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, ο Αβέρωφ έδρασε ως Ναυαρχίδα του Ελληνικού Στόλου και, υπό τον Υποναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη, συμμετείχε σε επιχειρήσεις στο Βορειοανατολικό Αιγαίο και εξασφάλισε τη νίκη στις ναυμαχίες της Έλλης (1912) και της Λήμνου (1913). Η εξαιρετικά υψηλή του ταχύτητα και το μέγιστο του βεληνεκούς των πυροβόλων του, του επέτρεψαν να αποσπαστεί από τον υπόλοιπο Στόλο, να αναπτύξει αυτόνομη δράση και να τρέψει σε φυγή τα οθωμανικά πλοία. Η επική καταδίωξη που ακολούθησε ανάγκασε τον Οθωμανικό Στόλο να καταφύγει και να εγκλειστεί στα Στενά των Δαρδανελίων, ενώ εξασφάλισε στον Αβέρωφ το προσωνύμιο «Σεϊτάν Παπόρ», δηλαδή το «Βαπόρι του Διαβόλου». Το πλοίο συνέχισε την ηρωική του δράση σε όλες τις μεταγενέστερες εθνικές προκλήσεις και, από το 1984 ως σήμερα, λειτουργεί ως πλωτό Ναυτικό Μουσείο.