Ερέτρια

Η άρνηση της Αθήνας και της Σπάρτης να υποταχθούν εξόργισε τον Μεγάλο Πέρση Βασιλέα και έτσι, το 490 π.Χ., ο Πρώτος Μηδικός Πόλεμος είχε ξεκινήσει. Οι Πέρσες Στρατηγοί Δάτης και Αρταφέρνης, συγκέντρωσαν σημαντική στρατιωτική δύναμη στα Σούσα και, ξεκινώντας από την Κιλικία, επιτέθηκαν στη Λίνδο της Ρόδου, υπέταξαν τη Σάμο και χτύπησαν τη Νάξο, η οποία είχε ταχθεί εναντίον των Περσών κατά την Ιωνική Επανάσταση. Όμως, μια άλλη πόλη όφειλε πολύ περισσότερο να πληρώσει για τη βοήθεια που έστειλε στους εξεγερμένους Ίωνες, η Ερέτρια. 

Οι Πέρσες από τη Νάξο πέρασαν στη Δήλο και από εκεί αποβιβάστηκαν στην Εύβοια, στην περιοχή της Καρύστου. Οι κάτοικοι εκεί αρνήθηκαν να προσφέρουν ομήρους και έτσι η Κάρυστος πολιορκήθηκε και η γη της λεηλατήθηκε, ώσπου εξαναγκάστηκε σε παράδοση και υποταγή.

Οι Ερετριείς, όταν έμαθαν πως ο περσικός στόλος πλησιάζει, ζήτησαν αμέσως βοήθεια από την Αθήνα. Σχεδόν αμέσως, ξεκίνησαν για την Ερέτρια 4.000 Αθηναίοι άποικοι της Χαλκίδας, οι οποίοι όμως, ακούγοντας τη συμβουλή του τοπικού άρχοντα Αισχίνη, έπλευσαν να σωθούν, πλέοντας για τον Ωρωπό. Παράλληλα, μεταξύ των Ερετριέων επικράτησε διχογνωμία, καθώς άλλοι ήθελαν να παραδώσουν την πόλη στους Πέρσες, άλλοι να την εγκαταλείψουν και να σωθούν, καταφεύγοντας στους γύρω λόφους, και άλλοι να μείνουν και να υπερασπιστούν τα εδάφη τους. 

Τελικά, οι Ερετριείς έμειναν στην πόλη, ενώ οι Πέρσες αποβίβασαν τις δυνάμεις τους σε τρία διαφορετικά σημεία της περιοχής και εξαπέλυσαν σκληρή πολιορκία η οποία διήρκεσε έξι ημέρες και στέρησε τη ζωή σε πλήθος μαχητών και από τα δύο στρατόπεδα. Ήταν ο Εύφορβος και ο Φίλαγρος οι δύο επιφανείς Ερετριείς που αποφάσισαν να ανοίξουν τις πύλες και να αφήσουν τον περσικό στρατό να εισβάλει στην πόλη. Τα αντίποινα για την αντίσταση της Ερέτριας ήταν αμείλικτα. Οι Πέρσες επιδόθηκαν σε λαφυραγωγίες και σφαγές, πυρπόλησαν τα κτίρια, λεηλάτησαν τους ναούς, υποδούλωσαν τον τοπικό πληθυσμό και μετέφεραν σημαντικό μέρος του στα Σούσα.